Jedna refleksja, bo na taką amatorszczyznę szkoda czasu.
Konczałowski "pogib" zarówno w temacie wojny rusko-czeczeńskiej, jak i ludzi chorych psychicznie; chciał dać jakąś metaforę, a wyszło coś kiczowatego jako dzieło filmowe oraz bardzo łopatologicznego jako przekaz. Słabe, "teatralne" aktorstwo, nieudane filmowe ekwiwalenty myślenia chorego (pociąg z Adamsem?!, taniec kierownictwa z chorymi itp.), postacie - kalki psychiatryczne (poeta, nieszczęśliwie zakochana, wiarus z medalami itd. itp.), pełno tu tego wszystkiego, co masowemu odbiorcy kojarzy się ze szpitalem psychiatrycznym. Dla ludzi nawet jako tako obeznanych z tą tematyką "Dom wariatów" jest w warstwie faktograficznej po prostu śmieszny, a nawet - że tak powiem - głupi (warstwa znaczeń nie wygląda lepiej). Co do wojny rusko-czeczeńskiej to kłamstewko goni kłamstewko, ale jak czytam niektórzy połknęli je jako obiektywizm. Źródła są dostępne, można poczytać. Wiem, sztuka rządzi się swoimi prawami, niestety, film Konczałowskiego nie jest dla mnie sztuką. Jest sztuczką. Dałby już sobie spokój z kręceniem.
W 2004 r., wywiadzie dla "Stopklatki" na pytanie "Czy po tragediach w moskiewskim teatrze i w szkole w Biesłanie nakręciłby pan "Dom wariatów" tak samo?", odpowiedział: "Czeczeni to też ludzie. Wszyscy jesteśmy ludźmi! I wariaci, i normalni. Nie każdy Czeczen to terrorysta i nie każdy terrorysta to Czeczen! Rosjanie też bywają terrorystami. Muzułmanie atakują w odpowiedzi na agresję ekspansywnego Zachodu. Polska też jest skolonizowana przez Amerykę. Same hollywoodzkie filmy." Zapomniał czy udaje, że zapomniał, iż kiedyś były u nas tylko radzieckie filmy?
Za to, że dużo sobie obiecywałem, a tak się nadziałem 3.